W wyniku działalności przestępców gospodarczych cierpi nie tylko budżet państwa, ale również osoby prywatne i przedsiębiorcy. W porównaniu z klasyczną przestępczością grono poszkodowanych jest zwykle o wiele większe, a szkody materialne wyższe. Częściowo oddają to statystyki, chociaż obrazują one jedynie wycinek strat poniesionych w wyniku przestępstw gospodarczych. W samym tylko 2014 roku w tego rodzaju sprawach zabezpieczono mienie o wartości ponad 300 mln zł. Nowe dane są jeszcze bardziej alarmujące, bowiem w pierwszym kwartale 2015 roku jest to już około 380 mln zł.

Program zwalczania przestępczości gospodarczej

Pogłębianie się problemu przestępstw o charakterze gospodarczym i związane z nimi straty materialne wymusiły podjęcie konkretnych działań – rząd opracował program zwalczania przestępczości gospodarczej na lata 2015-2020. Jego celem jest przede wszystkim prewencja, a także większa efektywność w odzyskiwaniu utraconego przez poszkodowanych mienia. Projekt programu został opracowany we współpracy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Ministerstwa Finansów oraz Prokuratury Generalnej. Współpraca służb jest konieczna ze względu na skalę zjawiska i pozwala na wypracowanie najlepszych rozwiązań – widać ją na etapie tworzenia przepisów, ale również później podejmowanych działań. Pogłębianie współpracy i bardziej efektywna wymiana informacji między poszczególnymi służbami oraz instytucjami to jedno z założeń programu. Ma temu służyć prowadzenie wspólnych szkoleń i wymiana doświadczeń pomiędzy sędziami, prokuratorami, przedstawicielami służb oraz ekspertami zewnętrznymi. Ponadto ważnym aspektem jest współpraca organów ścigania i kontroli skarbowej, aby oszacować majątek sprawców przestępstw. Odbieranie uzyskanego w wyniku przestępstwa mienia to jedna z najdotkliwszych metod walki z procederem, dlatego stało się priorytetem dla twórców programu zwalczania przestępczości gospodarczej. Przedmioty i pieniądze muszą zostać zidentyfikowane i zabezpieczone na poczet przyszłych środków karnych.

Artykuł Przestępczość gospodarcza – nowe sposoby walki z problemem pochodzi z serwisu Prowadzenie firmy.

W Polsce funkcjonowanie czeków na rynku określa ustawa pt „Prawo czekowe” uchwalone w roku 1936. Według przepisów tego prawa wystawce czeków nazywamy trasantem, natomiast osoba fizyczna lub prawna na którą czek wystawiono nazywamy remitentem.

Rozliczenia za pomocą czeków należą do jednych z form tak zwanych płatności bezgotówkowych. W naszym kraju jest to dość mało popularna forma rozliczeń bezgotówkowych, natomiast wciąż dość lubiana w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, wielkiej Brytanii, Francji i Kanadzie .

Utrata czeku w praktyce oznacza najczęściej utratę pieniędzy jakie na tym czeku są wystawione,  brak czeku uniemożliwia egzekwowanie praw z nim związanych. Jest jednak sposób zaradzenia tej sytuacji, przewiduje to instytucja umorzenia utraconego czeku, instytucja, która zawarta jest w przepisach prawa wekslowego.

Procedura umorzenia utraconego czeku wygląda w następujący sposób.

Zainteresowany (może nim być zarówno osoba fizyczna, ale podmiot prawny) występuje z odpowiednim wnioskiem o umorzenie czeku do sądu rejonowego właściwego dla miejsca płatności tego czeku. Wniosek powinien zawierać treść czeku, określenie prawnego interesu uzasadniającego żądanie umorzenia czeku oraz uprawdopodobnienie jego utraty. Po złożeniu tego wniosku, właściwy sąd rejonowy go sprawdza pod względem formalnym i potem ogłasza w Monitorze Sądowym i gospodarczym wezwanie posiadacza zaginionego czeku do zgłoszenia się do sądu celem jego okazania w terminie sześćdziesięciu dni od daty ogłoszenia. Termin zakończenia tych sześćdziesięciu dni, tez powinien być w monitorze Sądowym i Gospodarczym ogłoszony i to dokładnie z wymieniem konkretnej daty. Jeśli termin sześćdziesięciu dni upłynie, a posiadacz czeku się nie zgłosi, sąd rejonowy wydaje orzeczenie, w którym uznaje zaginiony czek za umorzony. Jeśli jednak przed upływem sześćdziesięciu dni posiadacz czeku zgłosi się do sądu i okaże zaginiony czek, to sąd musi postępowanie umorzyć. W momencie kiedy sąd rejonowy orzeka umorzenie zaginionego czeku, staje się możliwe wykonanie wszystkich praw z niego wynikających, więc utrata pieniędzy nie będzie miała miejsca.

Artykuł Procedura umorzenia zgubionego czeku pochodzi z serwisu Prowadzenie firmy.

Działania firm opierają się zarówno na wytwarzaniu elementów materialnych, ale coraz większą rolę pełni również część niematerialna czyli wszelkie patenty, prawa autorskie i znaki towarowe. Ich znaczenia nie należy ignorować, bo mogą przedstawiać dużą wartość, zwłaszcza jeśli firma pracowała na swoją renomę latami. Ich przekazanie wiąże się z określonymi procedurami i nie podlega opodatkowaniu.

Znak towarowy – gwarancja rozpoznawalności firmy

Częstą praktyką jest przekazywanie znaku towarowego pomiędzy członkami rodziny – najczęściej rodzice obdarowują w ten sposób dzieci, które przejmują i dalej prowadzą działalność gospodarczą. Rodzi to wiele wątpliwości związanych z opodatkowaniem tego rodzaju darowizn, a jednocześnie utrata znaku towarowego może być niekorzystna z punktu widzenia prowadzonego biznesu. Rozpoznawalność firmy i zaufanie kontrahentów to ważne aspekty, które łatwo zaprzepaścić decydując się na budowanie firmy od podstaw, a tym samym zmieniając nazwę i znak – dlatego tak wielu młodych ludzi decyduje się kontynuować działalność rodzinną. W takim przypadku jedna ze stron wyraża chęć przekazania innemu podatnikowi prawa do znaku towarowego, po jego otrzymaniu druga strona rozpoczyna działalność gospodarczą, w której wykorzystuje nabyte prawo. To wykorzystanie ma dwojaki charakter – w działalności prowadzonej osobiście oraz poprzez udzielanie licencji osobom trzecim. Przekazanie znaku towarowego wiąże się z przyjęciem na siebie pełnej odpowiedzialności w razie ewentualnych postępowań sądowych i roszczeń.

Podatnicy obdarowani znakiem towarowym najczęściej powołują się na artykuł 3. ustawy o spadkach i darowiznach i na tej podstawie przyjmują, że tego rodzaju darowizna jest z podatku zwolniona. We wspomnianym artykule ustawodawca jasno określa, że nabycie znaku towarowego w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych nie podlega opodatkowaniu. Oprócz znaków towarowych przepisy wymieniają również prawa do projektów wynalazczych, wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Za ostateczne potwierdzenie należy uznać również interpretację Izby Skarbowej z dnia 2 lipca 2015 roku, w której przyznaje rację takiemu rozumieniu przypisów i przywołuje wspomniany artykuł ustawy o darowiznach i spadkach.

Przekazanie znaku towarowego to jeden z etapów przekazania firmy w ręce innego podatnika. Oprócz tego najczęściej przekazywane są również materialne składniki majątku przedsiębiorstwa – także w formie darowizny, jednak tą procedurą rządzą inne prawa.

Artykuł Opodatkowanie znaków towarowych pochodzi z serwisu Prowadzenie firmy.

Definicja przychodu może budzić wątpliwości przedsiębiorców, jest to jednak kwestia ważna ze względu na rozliczenia z Urzędem Skarbowym. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa przychód jako wszystkie kwoty należne po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, nawet jeśli w praktyce nie zostały jeszcze wypłacone przedsiębiorcy. W przypadku przedsiębiorcy będącego czynnym podatnikiem VAT, przychodem będzie kwota należności pomniejszona o podatek VAT.

Firmy zarabiając na sprzedaży towarów i usług muszą również właściwie określić moment osiągnięcia zysku, co w praktyce może nie być takie łatwe.

Moment powstania przychodu

Powstanie przychodu następuje w momencie wydania sprzedanej rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi – w części lub całości. Nie może być to data późniejsza niż termin wystawienia faktury lub uregulowania należności.

Ważne zastrzeżenie to kwestia uregulowania faktury lub rachunku przez kupującego lub zleceniodawcę. Przesuwanie terminu płatności to powszechna praktyka. Należy pamiętać, że nawet jeśli przedsiębiorca nie otrzyma należnej zapłaty, jest zobowiązany do zaksięgowania tej należności jako przychodu z działalności gospodarczej. W przypadku otrzymania zaliczki nie wpływa ona na moment powstania przychodu; pobrane przedpłaty nie muszą być ujmowane od razu, ale dopiero w okresie sprawozdawczym, kiedy ma zostać wykonana usługa. Znowelizowane przepisy, które weszły w życie 1 styczna 2015 roku nakładają na przedsiębiorców obowiązek wprowadzania do kasy fiskalnej zaliczek, co pozwala na wybór terminu rozliczenia, po wcześniejszym poinformowaniu naczelnika Urzędu Skarbowego o wcześniejszym rozliczeniu dochodu.

Wyjątkowa sytuacja to świadczenie usług ciągłych, wówczas ich rozliczenie wygląda nieco inaczej. Dochód jest wówczas ujmowany w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, który nie może być dłuższy niż 12 miesięcy.

Inne formy firmowego przychodu

Rozszerzenie klasycznego rozumienia przychodu wynikającego z działalności gospodarczej ustawodawca zawarł w artykule 14 ustawy o PIT. Oprócz obrotu wymienione zostały jeszcze inne okoliczności powstania przychodu:

– przychody powstałe w wyniku odpłatnego zbycia części firmowego majątku – szczególnie chodzi tu o sprzedaż środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– odsetki powstałe w wyniku wpłaty na konto firmowe lub lokaty terminowe,

– dotacje, subwencje, dopłaty oraz inne świadczenia służące pokryciu kosztów albo będące zwrotem poniesionych wydatków,

– przychody powstałe w wyniku różnic kursowych,

– otrzymane odszkodowania związane ze składnikami firmowego majątku,

– zysk uzyskany z najmu, podnajmu, dzierżawy oraz innych podobnych umów dotyczących składników majątku związanych z prowadzoną działalnością,

– należności umorzone lub przedawnione – na przykład z tytułu zaciągniętych kredytów.

Artykuł Przychód osiągany w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej pochodzi z serwisu Prowadzenie firmy.

Zawód ten ma przede wszystkim na celu pomoc ludziom w potrzebie. Dobry radca prawny potrafi przede wszystkim znaleźć rozwiązanie w każdym problematycznym przypadku związanym z prawnymi sprawami. Ponadto radca prawny powinien umieć w większości popularnych przypadków określić, co zrobić w konkretnej sytuacji, jak na przykład rozwód, prawa rodzicielskie i tym podobne. Nie wszyscy ludzie z problemami mogą pozwolić sobie na wynajęcie prywatnych adwokatów, a niewielu też decyduje się na skorzystanie z usług tych, przydzielanych przez urząd, ponieważ nie wierzą oni w ich skuteczność. Okazuje się jednak także, że radca prawny ma zupełnie inne kompetencje niż adwokat. Nie może on w żaden sposób pomóc już osobie na przykład na Sali sądowej. Tak naprawdę do zadań radcy prawnego należą jedynie, co zapewne dobrze słychać, porady prawne, doradzanie konkretnych rozwiązań czy uspokajanie zaniepokojonych ludzi przed skutkami prawnymi tego, co ktoś im naopowiadał. Widać więc, że mimo iż praca ta może nie jest do końca czysto namacalna, ma ogromne znaczenie w codziennym życiu wielu ludzi, którzy muszą z usług takiej osoby korzystać. Ludzkie problemy z roku na rok dosłownie ulegają pewnym zmianom. Podobnie jest zresztą i z prawem, ponieważ pewne elementy zmieniają się z niezwykłą wręcz częstotliwością. Dlatego też dobry radca prawny musi być ciągle na bieżąco ze zmianami zachodzącymi w naszym świecie, ponieważ bez tego niezwykle ciężko byłoby mu dokonywać jakichkolwiek w pełni kompetentnych porad innym osobom. Oczywiście, radca prawny nie ponosi nazbyt dużych konsekwencji w przypadku pomyłek związanych z przekazywanymi klientom informacjami, jednak chyba każdej profesjonalnej osobie, której zależy na swojej pracy i oczywiście samych klientach także nie odpowiadałaby podobna sytuacja. Do niedawna większość spraw wpływających do radców prawnych była raczej błaha, wiązała się zazwyczaj z zastraszaniem nawzajem małżonków dotyczącym praw rodzicielskich, rozwodu czy też, jak się okazuje, straszeniem rodziców przez dzieci potencjalną ucieczką z domu i tym podobne. Zazwyczaj jednak po wizycie u radcy prawnego okazywało się, że takie sprawy są nieistotne i w znaczniej większości przypadków są dosłownie tylko wspomnianym wcześniej zastraszaniem, które ostatecznie nie może przynieść nikomu żadnych szkód. Widać jednak, że porada profesjonalnej osoby, znającej nasze prawo i oczywiście znającego się na podobnych sytuacjach była pomocna dla takich osób, pozwalała im się uspokoić i tak dalej.

Jest to więc zawód naprawdę bardzo ważny dla zwykłych ludzi i ich codziennych problemów. Mimo, iż radcą prawnym mógłby zostać właściwie każdy, we współczesnym świecie niezwykle ogromne znaczenie ma odpowiednie wykształcenie, przygotowanie i praktyka oraz doświadczenie osoby zainteresowanej podobną pracą. Sprawy prawne to bowiem nie zabawa, a od słów wypowiedzianych przez radcę prawnego może zależeć naprawdę wiele w życiu każdego potencjalnego klienta, dlatego też każdy radca prawny powinien być w stu procentach osobą sprawdzoną i kompetentną do wykonywania tych czynności w codziennym życiu zawodowym.

Artykuł Czym zajmuje się radca prawny? pochodzi z serwisu Prowadzenie firmy.